Αξιοθέατα στη Ζάκυνθο

Η πλατεία Σολωμού

Η αριστοκρατική πλατεία της πόλης της Ζακύνθου περιτριγυρίζεται από πολύ ενδιαφέροντα κτίρια όπως το Βυζαντινό μουσείο της Ζακύνθου, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Μόλο και το πολιτιστικό κέντρο της Ζακύνθου.

Στη πλατεία Σολωμού, η οποία ονομάστηκε έτσι από το άγαλμα του εθνικού ποιητή της Ελλάδας Διονύσιου Σολωμού, πλήθος από κόσμο τα καλοκαιρινά βράδια, ντόπιοι και επισκέπτες κάνουν τη βόλτα τους.

Το Βυζαντινό Μουσείο της Ζακύνθου

Το Βυζαντινό μουσείο της Ζακύνθου βρίσκετε στην πλατεία Σολωμού, στην πόλη της Ζακύνθου. Εδώ μπορείτε να θαυμάσετε μια πλούσια συλλογή από αγιογραφίες του Βυζαντίου από τον 19ο αιώνα, Ελληνική και Βυζαντινή γλυπτική, αγάλματα, και μερικές όμορφες εικόνες που διατηρούνται από τις εκκλησίες του νησιού. Στο μουσείο υπάρχουν δουλειές σπουδαίων αγιογράφων όπως ο Δοξαράς, ο Κατούζης, ο Τσάνες, ο Κανδούνης και ο Δαμασκηνός. Στο ισόγειο, υπάρχει η μακέτα της προσεισμικής Ζακύνθου του Γιάννη Μάνεση.

Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων

Το Μουσείο βρίσκεται στη Ζάκυνθο, στην ιστορική πλατεία του Αγίου Μάρκου. Στο ισόγειο του κτιρίου στεγάζεται το Μαυσωλείο, το οποίο από τις 17 Ιανουαρίου 1968, φιλοξενεί τα οστά τoυ εθνικού ποιητή της Ελλάδας, Διονυσίου Σολωμού και του Ανδρέα Κάλβου και της συζύγου του. Ο όροφος του κτιρίου περιλαμβάνει τις αίθουσες Διονυσίου Σολωμού, Διονυσίου Ρώμα, Νικολάου και Θάλειας Κολυβά και την Πτέρυγα Επιφανών Ζακυνθίων, με την Αίθουσα Ιδρύματος Παναγιώτη και Έφης Μιχελή, η οποία συνεχίζεται και στο νέο τμήμα του ισογείου. Ανάμεσα στους δύο ορόφους, ανοίγεται η μικρή αίθουσα με τα έργα της Αμαλίας Νταγιάντα, ενώ στο δεύτερο όροφο λειτουργεί η αίθουσα Σταύρου Σ. Νιάρχου, με τη Βιβλιοθήκη και το Τμήμα Τεκμηρίωσης.

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Μόλο

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου χτίστηκε το 1561 και είναι το παλιότερο κτίριο στην πλατεία. Είναι το μόνο Βενετικό κτίριο που υπάρχει ακόμα, εκκλησία με πολύ σημαντική ιστορική αξία γιατί ο προστάτης Άγιος του νησιού υπηρέτησε εκεί.

Το άγαλμα του Διονύσιου Σολωμού, εθνικού ποιητή της Ελλάδας

Το άγαλμα βρίσκετε στην κεντρική πλατεία, η οποία πήρε και το όνομα του (πλατεία Σολωμού). Αυτός έγραψε τον Ύμνο στην Ελευθερία, ο οποίος έγινε και ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας.

Η Μπόχαλη

Η Μπόχαλη είναι ένα από τα ωραιότερα προάστια της Ζακύνθου. Ο οικισμός είναι κτισμένος γύρω από τον ομώνυμο λόφο στην κορυφή του οποίου δεσπόζει το ερειπωμένο Ενετικό Κάστρο. Η περιοχή αυτή κατοικείται συνεχώς από τα αρχαία χρόνια. Εξάλλου το κάστρο υπήρξε πρωτεύουσα του νησιού. Τώρα τα περισσότερα αρχοντικά έχουν καταστραφεί. Οι κάτοικοι όμως της Μπόχαλης πιστοί στον παραδοσιακό τρόπο ζωής, κάνουν ότι μπορούν για να διατηρήσουν τα ιστορικά αυτά κτίρια. Μια βόλτα στον οικισμό γοητεύει κάθε διαβάτη. Περπατώντας κανείς στα στενά γραφικά σοκάκια, ζωντανεύουν εμπρός του οι εικόνες των παλαιών γκραβούρων. Τα σπίτια με τις λουλουδιασμένες αυλές, τα παλιά αρχοντικά και η ζακυνθινή μουσική που ακούγεται από κάθε δρομάκι της παλιάς γειτονιάς σε ταξιδεύουν σε περασμένες εποχές.

 

Στην πλατεία του οικισμού θα δείτε την εκκλησία της Παναγιάς της Χρυσοπηγής ή της Ζωοδόχου Πηγής, με το πανύψηλο καμπαναριό το οποίο διακρίνεται απ΄ όλα τα σημεία της πόλης. Στο ναό φυλάσσεται η εικόνα της Παναγιάς που χρονολογείται από τα μέσα του 8ου αιώνα.

Οι ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή έφεραν στο φως ευρήματα που φανερώνουν την ύπαρξη ιερών αφιερωμένων στον Απόλλωνα και την Αφροδίτη.

Ο Λόφος του Στράνη

Στον μαγευτικό αυτό τόπο, τον Λόφο του Στράνη, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε τον Μάιο του 1823 τον ΄Υμνον εις την Ελευθερίαν.

Ομορφος πευκόφυτος λόφος που προσφέρει μια εντυπωσιακή θέα προς τον Ζακυνθινό κάμπο. Ο λόφος του Στράνη ήταν ένας από τους αγαπημένους περιπάτους του Διονυσίου Σολωμού. Εκεί, καθισμένος στη σκιά ενός δέντρου και ακούγοντας τα κανόνια από το απέναντι Μεσολόγγι, έγραψε τον Ύμνο προς την Ελευθερία.

To Aρχοντικό - Μουσείο Ρώμα

Το αρχοντικό χτίστηκε το 1660 από τον Άγγλο μεγαλέμπορο και πρόξενο της Μεγάλης Βρετανίας στο νησί Robert John Geoffrey. Περί το 1880 αγοράστηκε από τον Αλέξανδρο Ρώμα στεγάζοντας τα μέλη αλλά και τα κειμήλια της επιφανούς οικογενείας της Ζακύνθου.

Κατά τους σεισμούς του 1953 το αρχοντικό υπέστη σοβαρές ζημιές αλλά είχε την τύχη να μην καεί από την φωτιά που ξέσπασε μετά από τον μεγάλο σεισμό και κατέστρεψε ολοκληρωτικά το μεγαλύτερο μέρος της προσεισμικής πόλης της Ζακύνθου.

Αποκαταστάθηκε αποτελώντας σήμερα το μοναδικό δείγμα αρχοντικών μεγάλης αστικής οικίας που έχει απομείνει στην Ζάκυνθο.

Από το καλοκαίρι του 2007 εγκαινιάστηκε ως Μουσείο ώστε όλοι να μπορούν να θαυμάσουν ένα μοναδικό απομεινάρι του θαυμαστού Φιόρου του Λεβάντε αλλά και να μπορέσουν να συντηρηθούν οι καλλιτεχνικοί θησαυροί που φυλάσσονται εκεί. Ανάμεσά τους συναντάμε μια υπέροχη πινακοθήκη με σπάνια δείγματα της επτανησιακής ζωγραφικής του 18ου αιώνα, γλυπτά, βενετσιάνικα κειμήλια από τον 15ο έως τον 18ο αιώνα, οικογενειακά κειμήλια που συνδέονται άμεσα με την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος καθώς και μια σπουδαία βιβλιοθήκη με περισσότερους από 10.000 σπάνιες εκδόσεις από τον 16ο έως τον 20ο αιώνα, χειρόγραφα και χάρτες.

Η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου

Ο Άγιος Διονύσιος είναι ο προστάτης άγιος του νησιού. Οι Ζακυνθινοί τιμούν τη χάρη του δύο φορές το χρόνο με λιτανείες του ιερού λειψάνου του, οι οποίες γίνονται σε ιδιαίτερα κατανυκτική ατμόσφαιρα.

Ο ιερός ναός του Αγίου Διονυσίου άρχισε να κατασκευάζεται το1925, στη θέση παλαιότερης εκκλησίας που είχε καταστραφεί από σεισμούς.
Ο επιβλητικός ναός εγκαινιάστηκε λίγα χρόνια πριν από τον καταστροφικό σεισμό του 1953 και είναι χαρακτηριστικό ότι ήταν ένα από τα τρία κτίρια του νησιού που δεν υπέστησαν καμία καταστροφή. Το γεγονός αυτό οι Ζακυνθινοί το θεώρησαν σημαδιακό.
Η εκκλησία είναι τρίκλιτη βασιλική. Ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το πυργοειδές καμπαναριό του ναού που θυμίζει αυτό του Αγίου Μάρκου στη Βενετία και το ύψος του ξεπερνά τα 40 μέτρα.
Στο ναό φυλάσσετε το ιερό λείψανο του Αγίου, τα οποίο είναι τοποθετημένο μέσα σε μια ασημένια λάρνακα.
Η αγιογράφηση του ναού ολοκληρώθηκε πρόσφατα. Εντυπωσιακό είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι φορητές εικόνες που κοσμούν το εσωτερικό του.

Ο βίος του Αγίου Διονυσίου Ο Άγιος Διονύσιος, κατά κόσμον Δραγανίγος Σιγούρος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1547 και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας.
Το 1568 έγινε μοναχός στη μονή Στροφάδων με το όνομα Δανιήλ.
Το 1577 χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης και τότε έλαβε το όνομα Διονύσιος. Λίγα χρόνια αργότερα παραιτήθηκε και επέστρεψε στη Ζάκυνθο.
Έγινε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αναφωνητρίας και Στροφάδων μέχρι την 17η Δεκεμβρίου 1622 όπου πέθανε.
Ετάφη σύμφωνα με την επιθυμία του στην Ιερά μονή Στροφάδων, όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Κατά την ανακομιδή των λειψάνων του, το σώμα του βρέθηκε άφθαρτο και μυροβόλο. Ανακηρύχθηκε Άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1703.
Έγινε γνωστός ως Άγιος της Συγνώμης, γιατί συγχώρεσε το φονιά του αδερφού του. Τον Αύγουστο του 1717 το Σεπτό Σκήνωμά του μεταφέρθηκε στη Ζάκυνθο για να προστατευθεί από τους πειρατές. Αρχικά φυλάχτηκε στον Ιερό Ναό του Μετοχίου της Ι. Μονής. Το 1764 εναποτέθηκε στην Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου, την οποία έκτισαν oι Μοναχοί των Στροφάδων. Από τότε χιλιάδες πιστοί κάθε χρόνο καταφτάνουν στη Ζάκυνθο για να προσκυνήσουν το Σεπτό Σκήνωμά του.

Οι λιτανείες
Οι Ζακυνθινοί τιμούν με ιδιαίτερη λαμπρότητα τη μνήμη του προστάτη τους. Προς τιμήν του γίνονται δύο λιτανείες κάθε χρόνο.
Η πρώτη λιτανεία γίνεται στις 24 Αυγούστου, όπου τιμάται η Μετακομιδή του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου από τα νησιά Στροφάδες και συγκεκριμένα από την Μονή Στροφάδων, στη Ζάκυνθο.
Η δεύτερη λιτανεία πραγματοποιείται στις 17 Δεκεμβρίου, οπότε τιμάται η μνήμη της Κοιμήσεως του Αγίου Διονυσίου.
Και στις δύο λιτανείες οι θρησκευτικές και εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου διαρκούν τρεις μέρες. Δηλαδή από 23 έως 26 Αυγούστου και από 16 έως 19 Δεκεμβρίου. Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από την ιδιαίτερη κατανυκτική ατμόσφαιρα , ενώ κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει και το χαρακτηριστικό μουσικό εκκλησιαστικό ιδίωμα της Ζακύνθου. Τις ημέρες αυτές το νησί κατακλύζεται από χιλιάδες πιστούς που φτάνουν στη Ζάκυνθο για να προσκυνήσουν τη χάρη του Αγίου Διονυσίου.

Η εκκλησία της Φανερωμένης

Είναι πιστό αντίγραφο του περίφημου Ναού της Φανερωμένης που καταστράφηκε από τους σεισμούς του 1953 και τη φωτιά που ακολούθησε. Δεξιά από την ουρανία του ναού η Γέννηση της Θεοτόκου του Ν.Δοξαρά, έργο του 18ου αι. Βρίσκεται στο Βυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου.

Η εκκλησία της Κυρίας των Αγγέλων

Η εκκλησία της Κυρίας των Αγγέλων είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου. Χτισμένη τον 17ο αιώνα κατέρρευσε στους σεισμούς του 1953 αλλά αναστηλώθηκε στην αρχική της μορφή.

Γαλάζιες Σπηλιές

Οι Γαλάζιες Σπηλιές είναι το πιο πολυφωτογραφημένο φυσικό αξιοθέατο της Ζακύνθου, μετά την παραλία Ναυάγιο. Ανακαλύφθηκαν το 1897 και κάθε χρόνο προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες.

Βρίσκονται στο βορειότερο σημείο του νησιού και συγκεκριμένα στην βορειανατολική ακτή του ακρωτηρίου Σκινάρι. Αποτελούνται από διαδοχικούς θαλάμους που καταλήγουν στην Μεγάλη και τη Μικρή Σπηλιά. Το όνομά τους το χρωστάνε στο έντονο γαλάζιο χρώμα των νερών τους. Η μεγαλύτερη από τις σπηλιές είναι το λεγόμενο Κυανούν Σπήλαιο.

Το Ναυάγιο

Το Ναυάγιο είναι από τις πιο φωτογραφημένες παραλίες στο κόσμο, σε πολλά βιβλία και περιοδικά περιγράφετε ως το καλύτερο αξιοθέατο της Ζακύνθου και από τις πιο διάσημες παραλίες της Ελλάδας.

Η παραλία είναι προσιτή μόνο με καράβια. Υπάρχει επίσης μια πλατφόρμα όπου μπορείτε να πάτε και να δείτε το Ναυάγιο από ψηλά. Αυτή η πλατφόρμα είναι δίπλα στο χωριό Αναφονίτρα, υπάρχουν ταμπέλες που θα σας δείξουν το δρόμο.

Το 1983 ένα πλοίο που μετέφερε λαθραία τσιγάρα και ποτά στην Ελλάδα, εντοπίστηκε από το Λιμενικό που το καταδίωξε μέσα στο κακό καιρό, με αποτέλεσμα το πλοίο να ναυαγήσει σε μια παραλία και να μείνει στην άμμο. Έτσι δημιουργήθηκε το Ναυάγιο.

Οι Σπηλιές του Κεριού

Ακολουθούν οι σπηλιές της νυχτερίδας, της φώκιας και άλλες που δημιουργήθηκαν από τη σταδιακή διάβρωση οι οποίες είναι πολλές και εντυπωσιακές. Αποτελούν μεγάλο πόλο έλξης για τους επισκέπτες. Η εναλλαγή των χρωμάτων μέσα και έξω από τις θαλάσσιες σπηλιές είναι αξιοθαύμαστη. Μέσα σε αυτές θαυμάζει κανείς το μπλε χρώμα του νερού, και τις αντανακλάσεις πάνω στα βράχια.